گفتی اهل اسمونی ولی من اهل زمینم

گفتی فاصله زیاده بین تو تا سرزمینم

گفتی قلب عاشق من مث انگشتر سادس

گفتی از وقتی رسیدی اومدی شدی نگینم

من دیوونه اسیرت شدم و تو هم نوشتی

بر سر عهدم می مونم تا همیشه نازنینم

حالا میگذره از اون روز جای ما انگار عوض شد

تو یه جور دیگه هستی ولی من بازم همینم

تو توی چشات چی داری که حالا من ارزومه

واسه یه لحظه حتی بیام و پیشت بشینم

گل سرخ دم دستت دریغ از یه شاخه چیدن

من باید از دور بیامو واسه ی تو گل بچینم

من به اون نقطه رسیدم که اگه حتی نباشی

همیشه بودی و هستی انتخاب اخرینم

انگار از دست من و دل باز تو رنجیدی عزیزم

حاضرم بمیرم اما اخمای تو رو نبینم

تو را به جای همه ی کسانی که نشناخته ام دوست دارم

تو را به خاطر عطر نان گرم

برای برفی که آب می شود دوست دارم

تو را به جای همه کسانی که دوست نداشته ام دوست می دارم

تو را بخاطر دوست داشتن دوست می دارم

برای اشکی که خشک شد و هیچ وقت نریخت

لبخندی که محو شد و هیچ گاه نشکفت دوست می دارم

تو را به خاطر خاطره ها دوست می دارم

برای پشت کردن آرزوهای محال

به خاطر نابودی توهم و خیال دوست می دارم

تو را به خاطر دود لاله های وحشی

به خاطر گونه ی زرین آفتاب گردان

برای بنفشی بنفشه ها دوست می دارم

تو را بخاطر دوست داشتن دوست می دارم

تو را بجای همه ی کسانی که ندیده ام دوست می دارم

تو را برای لبخند تلخ لحظه ها

پرواز شیرین خاطره ها دوست می دارم

تو را به اندازه ی همه ی کسانی که نخواهم دید دوست می دارم

اندازه ی قطرات بارا،اندازه ی ستاره های آسمان دوست دارم

تو را به اندازه ی خودت،اندازه ی آن قلب پاکت دوست می دارم

تو را برای دوست داشتن دوست می دارم

تو را به جای همه ی کسانی که نمی شناخته ام دوست می دارم